"A imaxe é o vehículo da emoción, é a súa enerxía, e con ela facilítase o acceso á consciencia, é dicir, que toda emoción é factible de transformarse nunha imaxe. Toda imaxe conforma un acto creativo e é por iso que o inconsciente fundamenta a creatividade"
C.G.Jung

“Desde el punto de vista espiritual, el viaje no es nunca la mera traslación en el espacio, sino la tensión de búsqueda y de cambio que determina el movimiento y la experiencia que se deriva del mismo”.
“En consecuencia
estudiar, investigar, buscar, vivir intensamente lo nuevo y profundo, son modalidades de viajar o, si se quiere, equivalentes espirituales y simbólicos del viaje”.
J.E. Cirlot

miércoles, 29 de septiembre de 2010

DE DINOSAURIOS , PARAÍSOS E FOLGAS XERAIS





DUDAS

ROSA MONTERO

Pues lo siento mucho, pero yo no tengo nada clara la huelga de mañana. De hecho, estoy tan confundida que no sé si me alegrará que triunfe o que fracase. Y, para peor, tengo la sospecha de que al Gobierno y a los sindicatos les pasa lo mismo. Unos quieren que fracase pero, ¡ay!, no del todo. Los otros quieren que triunfe pero no demasiado (ya lo decía ayer José María Ridao en este periódico en un gran artículo). Puede que sea una bruta, pero el problema es que no me los creo. Ni a los unos ni a los otros.

Lo único verdadero, de una autenticidad tan sólida y pesada como el plomo, es la desastrosa situación económica, social y laboral de este país. Los comercios arruinados, las pequeñas tiendas cerradas brotando por las calles como setas. La creciente muchedumbre de parados, con todo lo que eso implica: hipotecas impagadas, casas perdidas, parejas que no pueden separarse aunque quieran hacerlo, familias que tienen que volver a trasladarse con sus padres o padres dependientes que hay que traerse a casa. Y toda esa sensación de inadecuación, de fracaso personal, de trampa sin salida e incluso de pánico que proporciona el desempleo prolongado. Por no hablar del vapuleo moral de los que sí trabajan, que, angustiados por la crisis, soportan sueldos miserables, condiciones feroces y recortes de todo tipo.

Porque es cierto que esta catástrofe económica la está pagando la gente de a pie. Y qué buena es la gente de a pie de este país: se está apretando el cinturón estoicamente. O quizá aterradamente, es decir, movidos por el pavor. El miedo nos nubla las entendederas. También a los sindicatos, también al Gobierno. ¿Sirve la reforma laboral para salir de la crisis? Ni el Gobierno se lo cree. Hacer huelga mañana, ¿será positivo o negativo? Ni los sindicatos lo saben. Sensación de barco a la deriva.


Saludos.

El País, 28 de setembro de 2010

Falando de Augusto Monterroso, (e aproveitando que o Pisuerga pasa por Valladolid) móstrovos a continuación unha animación moi rudimentaria que fixemos no meu insti. A Cronopia pequena é a autora das figuras de plastilina.

Aí vai:



Silvio Rodriguez - Sueño con Serpientes









"Yo soñé con esa música. Y fue un sueño con serpientes; había serpientes en el sueño. Recuerdo que me desperté de madrugada. Y tenía una grabadora al lado de la cama. La guitarra también. Y toqué un pedazo de la música que había escuchado en el sueño. Y al día siguiente cuando me DESPERTÉ, escuché la música y la canción terminé. ( Silvio Rodríguez 2006, entrevista)."

domingo, 26 de septiembre de 2010

CANTOS DAS DÚAS BEIRAS.






Escribo coa doce pegada que Natalia Carossi e Xavier Mugardos imprimiron en todos nos a noite pasada . Foi, como xa é costume no Brisas, un concerto delicioso.
Incrible a voz de Natalia e virtuoso o acompañamento de Xavier á guitarra.

A versión de "Eu sem você" deixounos sen palabras.
Elevounos ata a lúa , por iso nada mellor que esta foto de Manuel e o Imaxinantes da "Excursión a lúa de Italo Calvino" para ilustrar este momento.



Fotografía de Manuel L.: Escuma da lúa namorada



"Para você, porque eu sem você som um barco sem mar e um campo sem flor.
Sem você, meu amor, eu não sou ninguem"



MARIA CREUZA - TOQUINHO - VINICIUS DE MORAES - Eu Sem Voce






miércoles, 22 de septiembre de 2010

IMAXINANTES


Xigantes imaxinantes; fotografía de Manuel Lestón

Non será a última vez que adornemos este caderno con estas pequenas xoias de IMAXINANTES.Son pezas breves, delicadas e ben fermosas.

Merecen ter un lugar de honor neste espazo.

Ésta,en particular,fainos reflexionar sobre o feito de que a realidade comunícase con nós a través dunha linguaxe propia , feita de sincronicidades, soños, símbolos, intuicións ou visións. Esta percepción dilata e enriquece o noso sentido do que consideramos real e devolve a nosa vida unha dimensión máxica e poética.

domingo, 19 de septiembre de 2010

TEMPO DE VOLVORETAS




Fotografías e debuxo de Claudia


No te rindas, aún estás a tiempo
de alcanzar y comenzar de nuevo,
Aceptar tus sombras,
Enterrar tus miedos,
Liberar el lastre,
Retomar el vuelo.
No te rindas que la vida es eso,
Continuar el viaje,
Perseguir tus sueños,
Destrabar el tiempo,
Correr los escombros
Y destapar el cielo.
No te rindas, por favor no cedas,
Aunque el frío queme,
Aunque el miedo muerda,
Aunque el sol se esconda,
Y se calle el viento,
Aún hay fuego en tu alma
Aún hay vida en tus sueños.
Porque la vida es tuya y tuyo también el deseo
porque lo has querido y porque te quiero
Porque existe el vino y el amor, es cierto.
Porque no hay heridas que no cure el tiempo.
Abrir las puertas,
Quitar los cerrojos,
Abandonar las murallas que te protegieron.
Vivir la vida y aceptar el reto,
Recuperar la risa,
Ensayar el canto,
Bajar la guardia y extender las manos
Desplegar las alas e intentar de nuevo,
Celebrar la vida y retomar los cielos.
No te rindas, por favor no cedas,
Aunque el frío queme,
Aunque el miedo muerda,
Aunque el sol se ponga y se calle el viento,
Aún hay fuego en tu alma,
Aún hay vida en tus sueños
Porque cada día es un comienzo nuevo.
Porque ésta es la hora y el mejor momento.
Porque no estás solo,
porque Yo te quiero.

Mario Benedetti


Silvio Rodriguez - Mariposas






lunes, 13 de septiembre de 2010

UN VERÁN DE CINE




Claudia e as súas amigas Carlota e Berta, tiveron un SOÑO, UN SOÑO DE VERÁN. Con moita ilusión, ganas e esforzo puxéronse mans a obra e isto é o resultado:
unha curtametraxe que mistura realidade e fantasía e na que elas fixerono todo: o guión, os debuxos, os decorados, seleccionaron a música, fixeron de actrices etc.
A ver que vos parece.

sábado, 11 de septiembre de 2010

VOAR




"Soños voadores" Debuxo e fotografía de Claudia


O AMOR BEN ENTENDIDO EMPEZA POR COÑECERSE A UN MESMO

DATE A VOLAR (Alfonsina Storni)

Date a volar
Anda, date a volar, hazte una abeja,
en el jardín florecen amapolas,
y el néctar fino colma las corolas;
mañana el alma tuya estará vieja.

Anda, date a volar, hazte paloma,
recorre el bosque y picotea granos,
come migajas en distintas manos
la pulpa muerde de fragante poma.

Anda, date a volar, sé golondrina,
busca la playa de los soles de oro,
gusta la primavera y su tesoro,
la primavera es única y divina.

Mueres de sed: no he de oprimirte tanto...
anda, camina por el mundo, sabe;
dispuesta sobre el mar está tu nave;
date a bogar hacia el mejor encanto.

Corre, camina más, es poco aquello...
aún quedan cosas que tu mano anhela,
corre, camina, gira, sube y vuela:
gústalo todo porque todo es bello.

Echa a volar... mi amor no te detiene,
¡cómo te entiendo, Bien, cómo te entiendo!
llore mi vida... el corazón se apene...
date a volar, Amor, yo te comprendo.

Callada el alma... el corazón partido,
suelto tus alas... ve... pero te espero.
¿Cómo traerás el corazón, viajero?
tendré piedad de un corazón vencido.

Para que tanta sed bebiendo cures
hay numerosas sendas para ti...
pero se hace la noche; no te apures...
todas traen a mí...






Amancio Prada - Libre te quiero






lunes, 6 de septiembre de 2010

AUTORRETRATO CON TOMATE



Autofotografía de Claudia

RECEITA PARA ESTES TEMPOS AXITADOS

"La felicidad es consecuencia de un esfuerzo personal. Luchas para conseguirla, te la trabajas, insistes en encontrarla y hasta viajas por el mundo buscándola. Participas incansablemente en la manifestación de tus propios dones. Pero, cuando alcanzas la felicidad, tienes que luchar a brazo partido para mantenerla, procurando nadar siempre a favor de la corriente en el río de tu felicidad, para mantenerte a flote. Si no lo haces, perderás tu alegría innata."


(...) "Así es como somos los seres humanos. Colectivamente , como especie, ése es nuestro paisaje sentimental. Una señora muy mayor , que tenía casi 100 años, me dijo: "A lo largo de la historia las dos preguntas que han traído de cabeza a la humanidad son éstas : ¿cuánto me quieres? y ¿Quién manda aquí?". Todo lo demás tiene solución, pero el asunto del amor y del control nos saca lo peor, nos desquicia, nos lleva a la guerra y nos hace padecer enormes sufrimientos."

Elizabeth Gilbert; Comer, rezar,amar
Con moito cariño e moita LUZ para eles, os meus queridos amigos.


Nubla - Dia a dia








Cuando despierto está en penumbra todo mi cuarto
Parece un día acalorado de bochorno que se viene avecinando
Más no me va a impedir salir
Salto hacia el baño y con esmero me enjabono arriba abajo
Con la varilla el estropajo lo que llevo en mi interior amordazado
y que no acaba de salir
Desdichosa tú eres entre todas las mujeres
Estoy cansada de consejos de mirarme desde lejos
y dudar de lo que veo en mí

Una flor un dolor, mi día a día tan confuso
Un dolor un amor, ay menos mal que yo te tengo aquí
Una flor un dolor, mi día a día tan confuso
Un dolor un amor, ay menos mal que yo te tengo aquí

Salgo a la calle y mi camino es un tropiezo
Hoy vivo sólo desconciertos
Es un desorden lo que siento, es imperfecto y lo que tenga que venir
Si se despiertan las mariposas en mis cueros más internos
Voy rellenando con sudor mis despistados y maltrechos agujeros
Nadie me va a impedir seguir
Desdichosa tú eres entre todas las mujeres
Estoy cansada de consejos de mirarme desde lejos
y dudar de lo que veo en mí

Una flor un dolor, mi día a día tan confuso
Un dolor un amor, ay menos mal que yo te tengo aquí
Una flor un dolor, mi día a día tan confuso
Un dolor un amor, ay menos mal que yo te tengo aquí
Una flor un dolor, mi día a día tan confuso
Un dolor un amor, ay menos mal que yo te tengo aquí
Una flor un dolor, mi día a día tan confuso
Un dolor un amor, ay menos mal que yo te tengo aquí

miércoles, 1 de septiembre de 2010

¡¡¡¡¡ FELIZ CUMPLEANOS, CRONOPIA PEQUENA !!!!!!



Quise ser el primero en felisitarte y casi no shego a tiempo. Hay una hilera inmensa de personas, seres humanos y otros animales que también quieren haserlo. Asomate a la ventana, che!.
Mirá , doblan sha la esquina de la cashe y no paran de shegar más y más.

¿No sabía qué regalarte, ¿qué le puede regalar un Cronopio como sho a una Cronopia como tú? ¿Un par de cuentos, quisás? Ahí van :

Conservación de los recuerdos, de Julio Cortázar

Los famas para conservar sus recuerdos proceden a embalsamarlos en la siguiente forma: Luego de fijado el recuerdo con pelos y señales, lo envuelven de pies a cabeza en una sábana negra y lo colocan parado contra la pared de la sala, con un cartelito que dice: “Excursión a Quilmes”, o: “Frank Sinatra”.

Los cronopios, en cambio, esos seres desordenados y tibios, dejan los recuerdos sueltos por la casa, entre alegres gritos, y ellos andan por el medio y cuando pasa corriendo uno, lo acarician con suavidad y le dicen: “No vayas a lastimarte”, y también: “Cuidado con los escalones”. Es por eso que las casas de los famas son ordenadas y silenciosas, mientras en las de los cronopios hay gran bulla y puertas que golpean. Los vecinos se quejan siempre de los cronopios, y los famas mueven la cabeza comprensivamente y van a ver si las etiquetas están todas en su sitio.



(Historia de cronopios y de famas, 1962)

Cóndor y cronopio

Un cóndor cae como un rayo sobre un cronopio que pasa por Tinogasta, lo acorrala contra una pared de granito, y dice con gran petulancia, a saber:
Cóndor.-Atrévete a afirmar que no soy hermoso.
Cronopio.-Usted es el pájaro más hermoso que he visto nunca.
Cóndor.-Más todavía.
Cronopio.-Usted es más hermoso que el ave del paraíso.
Cóndor.-Atrévete a decir que no vuelo alto.
Cronopio.-Usted vuela a alturas vertiginosas, y es por completo supersónico y estratosférico.
Cóndor.-Atrévete a decir que huelo mal.
Cronopio.-Usted huele mejor que un litro entero de colonia jean-Marie Farina.
Cóndor.-Mierda de tipo. No deja ni un claro donde sacudirle un picotazo.

(Sus historias naturales)


Y bueno. Me voy . Dejo sha paso al resto. ¿ Vos podés oirlos?

¡ F E L I C I D A A A A D E E E S , C L A U D I Ñ A A A A!

COCO



DUDA E LÚA



A POLINOPIA SOÑADORA



A BONECA DA AVOA



O TEU CELO


AS TÚAS CORES


BOB DYLAN



RUSSIAN RED



ALICIA E LEWIS CARROLL



TIM BURTON



O OURIZO ELEGANTE


E UN LARGO ETCÉTERA DE PERSOAS , SERES HUMANOS , ANIMAIS E COUSAS, DESEXÁMOSTE:

¡FELIZ CUMPLEANOS, CRONOPIÑA!







Yann Tierssen - Vals de Amelie